[Μετά τον Johann Sebastian Bach]
Αργότερα μετακόμισα
σε ένα διώροφο στο Πέραμα
Βρέθηκα να συγκατοικώ
με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη
δουλεύοντας στο ίδιο εργοστάσιο
αντίθετες βάρδιες
Κάποτε χτύπησε την παλάμη του
Από τότε την κρύβει
μέσα στο σακάκι του
[Για το μπαστούνι της ηλικιωμένης γυναίκας μπορούμε να υποθέσουμε, με αρκετή ασφάλεια, ότι μετά από άπειρο χρόνο και θα φυτρώσει και θα ανθίσει]
Η ηλικιωμένη γυναίκα
σέρνει την καρέκλα στο μπαλκόνι
Κάθεται και περιστρέφει
γύρω από τον άξονά του
το μπαστούνι της
Αναρωτιέται αν την άφησαν να ζήσει
όπως ήθελε να ζήσει
«οι συνθήκες»
Πετάει κέρματα
κορόνα γράμματα
Μαδάει τη μαργαρίτα
Το ξημέρωμα η γάτα
θα κουρνιάσει στα πόδια της
και θα περιμένει μαζί της
να δει το μπαστούνι να ανθίζει
[Δύο κεριά πίσω από κλειστά παράθυρα με τραβηγμένες κουρτίνες ένα κυριακάτικο βράδυ]
Είναι κάποια κυριακάτικα βράδια καμωμένα από μάρμαρο
Δύο παράθυρα φέγγουν στο σκοτάδι
σαν ποιητές χωρίς προγόνους
Η νύχτα υγρή και κρύα, ένας μανδύας
με αιχμηρές τις κόψεις· μας τυλίγει
Ο έρωτας παλίμψηστος πάπυρος
μα έχει χαθεί η οικειότητα
Το θέμα βέβαια τα κεριά
και η φωτιά
Το φως που φέγγει, μέσα
στην Κυριακάτικη νύχτα
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
