ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Μία φορά κι έναν καιρό
‒ μήνας Ιούλης ήτανε ‒
το σύννεφο ακολούθησα
της γαληνής πρωίας
κι αφέθηκα να μεταμορφωθώ
στις μύριες του μεταμορφώσεις.
Αιθέρια αιωρούμενη, ατένιζα εκστατική
τον πίνακα του φυσικού τοπίου
‒ πολύχρωμη παλέτα ρέουσα ‒
τις λεπτομέρειες
που ονομαστοί ζωγράφοι απαθανάτισαν.
Μία φορά κι έναν καιρό
‒ χτες ήταν, ή προχτές ‒
έγινα χελιδόνι και ταξίδεψα
και καλοδέχτηκα τις ηλιαχτίδες της αυγής
με τιτιβίσματα χαράς, με παιχνιδίσματα.
Μία φορά κι έναν καιρό
βροχούλα έπεσα απ’ το σύννεφο
κι ήπιε νερό το χελιδόνι και ξεδίψασε
‒ μεσοκαλόκαιρο ήτανε, αναβροχιά.
***
Δροσοσταλίδας
φίλημ’ αποπλάνησε
κόκκινο κρίνο.
Έρωτα πανδαμάτορα
σε θαύματ’ αρμενίζεις.
*
Σαν καλοκαίρι
σ’ έκρυψα στου κογχυλιού
το μαϊστράλι.
*
Κλήδονα μάντη
στάχυ ξανθό του θέρους
με στεφάνωσες.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Martin Parr. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
