[…] Ο καθαρός λυρικός λόγος του Νέου Ερωτόκριτου αποτελεί το ταμείο των αισθητών και πνευματικών βιωμάτων που αξιώθηκε ο ποιητής κατά την μακρόχρονη λογοτεχνική πορεία του, και αναγνωρίζεται ως η ολοκλήρωση της κατάκτησης του γλωσσικού οργάνου του. Το περιεχόμενο του όμως δεν εξαντλείται στις θείες εκλάμψεις που καθήλωσαν το πνεύμα του δημιουργού του, αλλά προβάλλεται και ως η διαλεκτική σχέση προς τον καιρό και τον τόπο του, -το μεταφυσικό κενό που γέννησε η «αρρώστια του 20ού αιώνα», όπως αποκαλούσε την απιστία και τη στέρηση της Ελευθερίας που επέφερε η δικτατορία στην Ελλάδα (1967-1974).
Είναι γνωστό ότι ο Πρεβελάκης συνέθεσε τον Νέο Ερωτόκριτο κατά την περίοδο της επάρατης δικτατορίας. Τότε συνέλαβε και το μυθιστόρημα Η Αντίστροφη Μέτρηση, η πρώτη έκδοση του οποίου το 1969 ήταν κρυφή, ενώ η δεύτερη του 1974 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της Εστίας. Έτσι, μετά την Αντίστροφη Μέτρηση, άρχισε τον Φεβρουάριο του 1971 να συνθέτει τον Νέο Ερωτόκριτο, τον οποίο συνέχισε να γράφει και μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Το ποίημα γνώρισε τρεις εκδόσεις: την πρώτη του 1973 και την δεύτερη του 1978 που ήταν εκτός εμπορίου, ενώ την τρίτη και ολοκληρωμένη έκδοση εξέδωσε η Εστία το 1985, ένα χρόνο πριν την κοίμηση του ποιητή. […]
[Απόσπασμα από την πολυσέλιδη μελέτη που δημοσιεύεται στο πρόσφατο τεύχος μας. Δείτε τα περιεχόμενα εδώ.]
