[…] Μου έχει κάνει, επίσης, εντύπωση η επίμονη άρνησή σας να αναφερθείτε σε τεχνολογικές εξελίξεις και κατακτήσεις ως «τεχνολογικές επαναστάσεις». Μοιάζετε σαν να θέλετε να πάτε ενάντια σε ένα ρεύμα σύγχρονων διανοουμένων, οι οποίοι συνηθίζουν να εξαίρουν τις λεγόμενες «τεχνολογικές επαναστάσεις» ως τις επαναστάσεις των οποίων οι καρποί είναι κατ’ εξοχήν σταθεροί και μη αναστρέψιμοι, επαναστάσεις που μπορεί, εξάλλου, να είναι ειρηνικές και μη βίαιες σε αντίθεση με τις αιματηρές πολιτικές επαναστάσεις.
Πριν από κάθε τι άλλο νιώθω την ανάγκη να σας πω ότι οι λεγόμενες τεχνολογικές επαναστάσεις είναι εξαιρετικά βίαιες. Μάλιστα πολύ πιο βίαιες από τις πολιτικές επαναστάσεις. Οι τεχνολογικές επαναστάσεις έχουν ξεριζώσει ολόκληρους λαούς, τους έχουν ρίξει από την ύπαιθρο στις συνοικίες των αστικών κέντρων, έχουν μετατρέψει τους πολέμους σε πραγματικούς δολοφονικούς εφιάλτες. Ή, για να πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, η συνεχής σύνδεση των νέων στα κινητά τους τηλέφωνα τους στερεί ορισμένες δυνατότητες της πνευματικής τους ανάπτυξης, λ.χ. η δυνατότητα συγκέντρωσης του ανθρώπινου εγκέφαλου εξασθενεί σημαντικά. Λοιπόν, πρέπει πριν από κάθε τι άλλο να πούμε ότι οι τεχνολογικές επαναστάσεις είναι πιο βίαιες από τις πολιτικές, προκαλούν μία βία ανήκουστη, εντελώς πρωτόγνωρη. Εντάσσονται βέβαια στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, και στους πολέμους που σχετίζονται μαζί του, μην ξεχνάμε ότι είναι εξαιτίας των τεχνολογικών επαναστάσεων που υπάρχει για πρώτη φορά η δυνατότητα μιας ολοκληρωτικής καταστροφής της ανθρωπότητας και άλλων μορφών ζωής στον πλανήτη με την πυρηνική τεχνολογία. Όμως για αυτό δεν είναι υπαίτια η επιστήμη· υπαίτιος είναι ο σφετερισμός της επιστήμης από τη συγκεκριμενοποίηση των τεχνολογικών εφαρμογών. Λ.χ. δεν υπάρχει τίποτα στην ανακάλυψη της πυρηνικής δομής των ατόμων καθ’ εαυτήν που να προσανατολίζεται προς τη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων με τη χρήση της ατομικής βόμβας. Αυτό που συνέβη, λοιπόν, είναι ένας πολύ συγκεκριμένος σφετερισμός με τη σκοπιμότητα να δομηθούν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Οι τεχνολογικές επαναστάσεις είναι, επομένως, βίαιες, αλλά είναι και απολύτως υποταγμένες στην κυρίαρχη τάξη και για αυτό δεν φέρνουν κανένα νέο στοιχείο αληθινής ελευθερίας. Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτό το ρεύμα δοξασμού της τεχνολογίας, το οποίο επαναφύεται περιοδικώς και συνήθως πάει μαζί με έναν ύπουλο εγκωμιασμό του καπιταλισμού, έναν καμουφλαρισμένο εγκωμιασμό του καπιταλισμού, ο οποίος θα έβλεπε στη χρηματοδοτημένη από τον καπιταλισμό τεχνολογία τη μόνη απελευθερωτική επανάσταση. Εντέλει, στην οικειοποίησή τους από τον καπιταλισμό οι τεχνολογικές επαναστάσεις κατά πρώτον οδήγησαν σε κοινωνικές μεταλλάξεις εξαιρετικής βιαιότητας, κατά δεύτερον προκάλεσαν δυνατότητες μαζικής καταστροφής εντελώς πρωτόγνωρες στην Ιστορία της ανθρωπότητας και κατά τρίτον τίθενται στην υπηρεσία του εμπορικού σύμπαντος, προκαλώντας μαζικές αλλοτριώσεις. Χρειάζεται απλώς να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του σύγχρονου πολιτισμού βασίζεται στην πρόσδεση των ανθρώπων σε αντικείμενα χωρίς αληθινή σημασία. […]
[Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Αλαίν Μπαντιού στον Διονύση Σκλήρη στο τεύχος 21, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες. Είναι η τρίτη συνέντευξη του Μπαντιού που δημοσιεύουμε στο έντυπο Φρέαρ!]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
