να ήμουνα τριζόνι
το ταφ το ρο
ανεβασμένα
σε μια Αυγουστιάτικη
νύχτα
κι εσύ η λάμπα
στην άκρη του δρόμου
ένα μυγάκι
ίσα-ίσα να γλείφει
το φύλλο
#
κάποτε ήμουν
όμορφη
φορούσα λευκή
μουσελίνα έως
τον αστράγαλο
το στόμα είχε κόκκινο
βαθύ
και τα μαλλιά
εδώ κι εκεί χρυσάφι
τώρα
το άγγιγμά σου
είναι το σώμα
που δεν έχω
#
ποιος ξέρει
μπορεί και να ζεις
λίγο πιο κάτω
να είσαι ένα σταφύλι
μια ρουφηξιά από
ροδάκινο
το στάχυ
η άποψη
ότι με θέρισες
ένας κόκκος στην άμμο
#
μια αδιάφορη μέρα
ξεκίνησε μηχανικά
όπως το τρένο
πρώτα καφές αχνιστός
μετέπειτα οι βόλτες
πάνω κάτω
στα επτά φωνήεντα
για μερικές ημέρες
θα μιλάω
με τη φωνή του
#
το κραγιόν μου
γκρέμισε τοίχο
γεμιστήρας
μιας
μικρής
τριανταφυλλιάς
το στόμα
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
