Μοιάζει νικημένο. Τα λάβαρά του όλα πεσμένα. Παραδομένα στη λήθη θαρρείς και στις ορέξεις τού καιρού. Μια θαμπή ανάμνηση και τίποτε άλλο.
Μα ό,τι βλέπεις είναι μόνο μια μάσκα και μια σκόπιμη παράσταση. Ο χρόνος ο ατελεύτητος, που όλα στην αγκαλιά του τα συνθλίβει, είναι η ίδια του η φύση, και ό,τι μοιάζει τώρα με φθορά είναι ο δρόμος της επερχόμενης ανάστασης.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]