ΔΕΛΦΙΝΙΑ
Δυο πλοία της άγονης γραμμής
διασταυρώνονται
αντικριστή φιγούρα μπάλου.
Τον ίδιο χορό λίγο πιο κει
Σίκινο – Ανάφη αναμεσίς
έπιασαν δυο δελφίνια.
Δεύτερη χιλιετία προ Χριστού.
Τα ίδια αυτά δελφίνια
κάνουν παιχνίδια και άλματα
ανάμεσα στα πλοία της ζωφόρου
που περιτρέχει τη Δυτική οικία
του Ακρωτηρίου Θήρας.
Είναι τα ίδια αυτά δελφίνια, ζωνοδέλφινα
τα ίδια αυτά σκαριά σαν μισοφέγγαρα
οι λαμνοκόποι, οι επιβάτες
απέξω απ’ την Καμένη γη
αέναη Τοιχογραφία Στόλου
στα δώματα του Αείζωου.
***
ΤΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΩΡΑ
Σπαρμένα στο Αρχιπέλαγος
σε ξέρες, φοβερά γκρεμνά
στις Χώρες μέσα αγκαλιασμένα
‒γλυπτά θαρρείς
ξωκλήσια ασβεστωμένα.
Εκκλησιές ανάγλυφες της Παναγιάς.
Η Παραπορτιανή στη Μύκονο
η Χοζοβιώτισσα στην Αμοργό
Παντάνασσα στη Σίκινο, Χρυσοπηγή,
στη Φολέγανδρο η Κοίμηση
σκαρφαλωμένη στα ψηλά,
η Καλαμιώτισσα στον μονολιθικό
πελώριο βράχο της Ανάφης.
Τάματα και αντίδωρα
της πίστης αντιστύλια
σπαρμένα στο Αρχιπέλαγος.
Με όποιο φως και να σταθείς αντίκρυ τους
στον κυκλαδίτικο ουρανό
ξημέρωμα
απόβραδο
άπλετο μεσημέρι
μία γλώσσα μιλά η ομορφιά
ανάμεσα ουρανού και γης
από γεννησιμιού του κόσμου.
***
Φτάνει πια η γαλάζια αιθρία του Αιγαίου
έγραφε στις Εποχές ο Αναγνωστάκης
και ο Μιχάλης Κατσαρός
Όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια, εγώ σωπαίνω.
Στίχοι εμβληματικοί
που αποστήθισα και εγώ
εις μάτην.
***
Κι αν ζήλεψα την Μαρία Καλογεροπούλου
που κατάγονταν από ένα άσημο Νιοχώρι
στου Μελιγαλά τις παρυφές
δεν είναι μόνο γιατί ενσάρκωσε το θεϊκό ταλέντο
και έμεινε η Κάλλας,
η ντίβα η απόλυτη σ’ όλες τις εποχές.
Eίναι διότι τό ’σκασε
από το σήμα και τον τάφο
και δονείται στο Αιγαίο
στων κυμάτων το βιμπράτο
πάλι αντηχώντας
‒στις σπηλιές!
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Τα ποιήματα προέρχονται από την υπό έκδοσιν συλλογή Δια Σίκινον, Φολέγανδρον, Ανάφην, Αμοργόν εκδόσεις Gutenberg.]
