ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ
Ι
Το παλιό μπαστούνι
κι η ομπρέλα σου
κρεμασμένα στην είσοδο
πίσω απ’ την πόρτα,
σαν ξόβεργες ακίνητο
έχουν κρατήσει τον καιρό,
πίσω στην ηλικία εκείνη, που ακόμα
μπορούσες να τα χρησιμοποιείς
Και αυτήν φορώντας τώρα,
μ’ επισκέπτεσαι συχνά
κάθε φορά που πέφτει πάνω τους
το βλέμμα μου.
Εξ άλλου γι’ αυτό το στιγμιαίο ξεγέλασμα
τα κράτησα
Να με καθησυχάζουν κάθε τόσο
πως μόλις έχεις φθάσει τάχα
Ότι περπάτησες μες τη βροχή
και ήρθες μόνη τόσο δρόμο να με βρεις
Να δεις από κοντά το νέο μου σπίτι.
ΙΙ
Άλλες φορές πάλι
συρρικνώνεσαι και χωράς
σ’ εκείνη την λευκή, σκαλιστή πορσελάνη,
το δώρο που θα μου έφερνες…
Μες στη βιτρίνα με τα γυαλικά
κείτεται τώρα,
και σαν γριούλα που θυμάται όλο τα ίδια,
μονολογεί διαρκώς κι αυτή
για την επίσκεψη, εκείνη
που δεν πρόφτασες.
ΙΙI
Μα πιο συχνά,
όταν βρεθώ σε σκοτεινό δωμάτιο
μέχρι να ανοίξω το παράθυρο,
ή να φτάσω τον διακόπτη,
έτσι όπως ψηλαφητά κι εγώ αγγίζω
έπιπλα και τοίχους,
μπαίνω για λίγο
μες στη νύχτα που έζησες.
Σε ξαναβρίσκω,
δρόμο ν’ ανοίγεις
με τα τυφλά σου χέρια,
και με την μέσα λάμψη σου
μοναδικό σου φως,
να ημερεύεις, ακόμα τώρα,
τα σκοτάδια.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
