[…] Πώς παρακινηθήκατε να γράψετε το ποίημα το αφιερωμένο στον Ούγγρο Καρδινάλιο Μιτζέντυ που φυλακίστηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς της πατρίδας του πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια, ένα ποίημα που προκάλεσε τόσες αντιδράσεις;
[…] Όσο και να φανεί παράξενο, το ποίημα αυτό ήταν αποτέλεσμα ωραίων αναμνήσεών μου από τη Βουδαπέστη. Στο γράψιμό του συνέβαλε, φυσικά, η περίπτωση του Μιτζέντυ, ο οποίος απετέλεσε ένα ανθρώπινο σύμβολο. Επίσης γιατί σαν τύπος ασκητικός και εκ των σπουδαιότερων μορφών της Καθολικής Εκκλησίας, κινεί οπωσδήποτε το ενδιαφέρον. Πάντως θεωρώ πως ήταν επόμενο το ποίημα εκείνο να προκαλέσει αντιδράσεις και εκ πολλών πλευρών. Τώρα, και τηρουμένων των αναλογιών, θα παρουσιάσω ένα νέο βιβλίο που εγράφη κι αυτό υπό το κράτος συγκινήσεως και περιέχει αναμνήσεις μου από τη Ρουμανία των τελευταίων προπολεμικών χρόνων. Ήταν η περίοδος του 1939, όταν συναντήθηκα εκεί με τον Γιώργο Σεφέρη –ο καθένας μας ταξίδευε για διαφορετικούς λόγους– και η τότε κυβέρνηση μάς παρεχώρησε όλα τα μέσα να περιηγηθούμε μεγάλο μέρος της χώρας. Στο βιβλίο λοιπόν αυτό που θα εκδοθεί υπό τον τίτλο Μολδοβαλαχικά του Μύθου εκθέτω εντυπώσεις μου (δεν θα τις έλεγα ταξιδιωτικές) από ένα έθνος που το καθεστώς του εκείνης της εποχής έβαινε προς την καταστροφή. Ήταν ένας κόσμος που εβάδιζε προς τη δύση του, ένας κόσμος που τελείωσε. Δεν κάνω αξιολογήσεις, αλλά παρουσιάζω τα Μολδοβαλαχικά του Μύθου σαν μια νοσταλγία ενός κόσμου που με είχε συγκινήσει. […]
[Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Παπατσώνη στον Στέλιο Ι. Αρτεμάκη (1965) που αναδημοσιεύεται στο Φρέαρ τχ. 18, που μόλις κυκλοφόρησε. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του έντυπου περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας. Φωτογραφία: Jindřich Štreit.]
