«Γιώργο έχεις απόλυτα δίκιο! Μου θυμίζουν λίστες γάμου! Οι προκατασκευασμένες λίστες των εκδοτικών εταιρειών για τα προτεινόμενα όπως και οι ευπώλητες λίστες μαγειρευμένων top ten! Βασίζονται κυρίως στις δημόσιες σχέσεις (pr στο αγγλιστί) και ποιους θέλει το κατεστημένο, το λογοτεχνικό, (εδώ και αν υπάρχει) να προωθήσει! Βέβαια εδώ χρειάζεται μια ευρεία δημόσια συζήτηση με συμμετοχή όλων των φωνών!», γράφει σε σχόλιό του ο Γιώργος Πραμαντιώτης, σε κάποια εξίσου οργισμένη ανάρτηση του Γιώργου Δουατζή στο Φρέαρ. Οι γιορτές πέρασαν και του χρόνου πάλι θα έχουμε και τις «λίστες γάμου» και τους γκρινιάρηδες. Επειδή παρακολουθώ χρόνια τα ήθη και τα έθιμα των λογοτεχνών κι από το 2007, αν θυμάμαι καλά, γράφω στο «ποιείν» την τελευταία ημέρα του χρόνου για τα 4+1 ποιητικά βιβλία της ετήσιας παραγωγής (και θα συνεχίσω να το κάνω), θα ήθελα απλώς να συνεισφέρω στον δημόσιο διάλογο μια μελέτη των Ιταλών ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα.
Άνθρωποι που έγραφαν βιβλιοκριτική σε εφημερίδες και περιοδικά και είχαν φύγει αγανακτισμένοι από την «πολιτιστική βιομηχανία» ή τους είχαν απολύσει, έπιασαν το υποδεκάμετρο (έναν μικρό χάρακα είκοσι εκατοστών) και μέτρησαν τις διαφημίσεις των εκδοτικών οίκων στον τύπο. Μετά μέτρησαν τις κριτικές για τα βιβλία τους και (Ω! του θαύματος!) κατάλαβαν πως η διαφημιστική δαπάνη των εκδοτικών καθόριζε απολύτως και τις βιβλιοπαρουσιάσεις!
Οι γκρινιάρηδες είναι είτε αφελείς είτε παραπονιάρηδες. Τους συστήνω ανεπιφύλακτα να διαβάσουν το άρθρο του Γιάννη Κωνσταντέλλη «γιατί τα ΜΜΕ συγκροτούν μια πολιτιστική βιομηχανία», η οποία, «με αφετηρία το ίδιο το μαζικό μέσο» (J. Baudrillard), παράγει εφήμερα και επίκαιρα «πολιτιστικά προϊόντα».
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Harold Feinstein.]
