Μετάφραση: Δημήτρης Αγγελής
Μένει ο δυστυχής κάτω απ’ το φως δίχως πόνο,
μένει η καλοσύνη μαζί με την ασυνείδητη ομορφιά των αδύναμων,
σκορπισμένα στο τραπέζι μένουν τα οικογενειακά πορτραίτα, μένουν τα
μοναχικά ιαματικά λουτρά,
μένουν τα πεθαμένα δελφίνια στις ακτές, ο αέρας ανατρέπει τα ανθοδοχεία
απ’ τις ταφόπλακες,
μένει μόνο ο Νοέμβρης, κανείς δεν λαμβάνει γράμματα, κανείς ποτέ δεν θα
τηλεφωνήσει,
ο τρελός ανοίγει το παράθυρο, πηδάει, ο μοναχικός ανοίγει το ψυγείο, τρώει,
οι ηλικιωμένοι μαζεύονται στα πάρκα, οι αρχιτέκτονες σχεδιάζουν άλλους
οικισμούς,
ο θάνατος κυκλοφορεί ζωντανός ανάμεσά μας, τα τρένα αναχωρούν στην ώρα τους,
η αστυνομία κόβει τα μουστάκια, ο δικαστής υποθηκεύει ακόμα ένα σπίτι,
οι γραβάτες σφίγγουν τους λαιμούς, κουλουριάζονται στη φωλιά τους τα φίδια,
ο πρόξενος στέλνει ένα υπόμνημα, ο καταδότης απαιτεί ανταμοιβή,
οι εφημερίδες δημοσιεύουν διαψεύσεις, ο κτηνοτρόφος κλαδεύει τις μηλιές,
ο ποιητής γράφει τα χαϊκού του, το αγόρι βάφει τα ματοτσίνορά του,
ο συμβολαιογράφος προστρέχει στον παπά, πάτερ η γυναίκα μου με απατά,
οι μέρες διαδέχονται η μία την άλλη αδιαφοροποίητες, το χθες είναι ένα παγωμένο
φαράγγι,
η νιότη περνά, τώρα το ν’ αντιστέκεσαι σημαίνει να είσαι θνητός.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Χουάν Κάρλος Μέστρε.]
