απόγευμα ήταν
ένα απόγευμα δεν ήταν
όταν μου ορκίστηκες
στα κόκαλα σου
τον κόσμο να αλλάξεις;
μα σ’ άλλαξε Αυτός.
σε έφτυσε
σε διάλεξε
σε μάσησε
και υπομένεις τώρα σιωπηρά
χειλιοντροπιασμένε
τα καταραμένα κόκαλα
και Αυτά να αλλάξει
να τα πικρογλείψει
να τα συνθλίψει
να τα λυτρώσει
να μην σε πουν επίορκό του ελάχιστον
και ψεύτη.
***
{Μην τρώτε τα} όνειρά σας ρε
Μάνα μη μου ξαναπείς για τη ζωή
πως μου τη χάρισες
γιατί ακριβά την αγόρασα
την πουλημένη.
Με όνειρα και δάκρυα.
Ήμουν βλέπεις κάποτε πλούσιος
από τέτοιες πολυτέλειες.
Μάνα μη μου ξαναπείς για τη ζωή
γιατί βαρέθηκα
να ακούω τις πληγές σου.
[Φωτογραφία: Chip Simone.]
