Φέτος έτυχε να φύγω για διακοπές αρχές Σεπτεμβρίου, στις δύο του μήνα για την ακρίβεια, όταν όλοι οι άλλοι αποχαιρετούσαν το καλοκαίρι. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ξεχείλιζαν από φτηνούς συναισθηματισμούς τύπου «η πρώτη σταγόνα της βροχής», κι εγώ απολάμβανα τα μπάνια μου με αγαπημένους φίλους στην Κρήτη, όπου ως γνωστόν το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ. Φέτος δυστυχώς «η πρώτη σταγόνα» έπνιξε πέντε-έξι συνανθρώπους μας στην κυριολεξία, οπότε να αποφεύγετε τις σταγόνες. Να μετακινείσθε διαρκώς σαν τον Μοχάμεντ Άλι. Να είστε ευκίνητοι και γρήγοροι. Να σας κτυπάν και οι γροθιές τους να μην σας βρίσκουν ποτέ. Να είστε πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τους διώκτες σας.
Να σας αποκαλούν αλκοολικούς κι εσείς να είστε τουλάχιστον έξι μηνών νηφάλιοι. Να σας στήνουν καρτέρι στην παραλιακή κι εσείς να βρίσκεστε ήδη σ’ απάνεμο λιμάνι. Να αποφεύγετε τις λογοτεχνικές συμμαχίες: είναι πάντα πρόσκαιρες κι ευκαιριακές. Να μην χτίζετε τη φήμη σας δίπλα σε καταξιωμένους λογοτέχνες που σας προωθούν και σας ξεμυαλίζουν. Να πρωτοτυπείτε και ν’ αφήνεται τους άλλους πίσω σας να μηρυκάζουν και να επαναλαμβάνουν τα ευρήματά σας εις το διηνεκές χωρίς να νοιάζεστε για πνευματικά δικαιώματα, γιατί αυτή είναι η απόδειξη πως τσιμπάτε σαν μέλισσες.
Στο Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Πατάκη που κυκλοφόρησε το 2007 μετά από 19 ολόκληρα χρόνια προετοιμασίας, με αναφέρει ως τακτικό συνεργάτη λογοτεχνικού περιοδικού, γεγονός που αληθεύει μεν αλλά δεν ίσχυε ήδη το έτος της κυκλοφορίας του μνημειώδους λεξικού, γιατί είχα ήδη αποχωρήσει. Να αποχωρείτε και να ανοίγετε δικούς σας δρόμους. Να πετάτε σαν τις πεταλούδες και να τσιμπάτε σαν τις μέλισσες, αγαπητοί.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
