Το λιόγερμα χάνεται πίσω από τα μπαλκόνια
το κόκκινο του ταξίδι το μπλε ο προορισμός
Ανάμεσα στα σύννεφα και τα άδεια αεροπλάνα
ψέματα που φόρεσαν αλήθεια στην πορεία
Φθινόπωρα που έρχονται οι λέξεις μέσα σου
Περιγράφουν αυτό που έγινες
και όσα άφησες να σε αφήσουν
Τα αστέρια στα πέδιλα σου αναβοσβήνουν σε επιλεγμένες ώρες
Σε οδηγούν πλέον οι σκιές σου
και τα ποιήματα που χάθηκαν σε καλοκαιρινές βροχές
Το φεγγάρι λάμπει στο πλάι σου
καλύπτοντας τα κενά του φθαρμένου σου χρόνου
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Έργο: Martial Raysse, “Soudain l’ été dernier” (1963).]
