Ἀπόδοση: Νατάσα Κεσμέτη
Ἀπάλειψε, Κύριε, ὅλες μου τίς ἀναμνήσεις, ἐκτός ἀπό μία. Οἱ ἀναμνήσεις μέ γερνᾶνε καί μέ ἐξασθενοῦν. Οἱ ἀναμνήσεις καταστρέφουν τήν παροῦσα ἡμέρα. Ζυγίζουν τό παρόν μέ τό παρελθόν καί ἀποδυναμώνουν τήν ἐλπίδα μου στό μέλλον, γιατί κατά μυριάδες ψιθυρίζουν στό ἀφτί μου: «Θά ὑπάρξει μόνον ὅ,τι ἔχει ἤδη ὑπάρξει».
Δέν θέλω, ὅμως, νά ὑπάρξει μόνον ὅ,τι ἤδη ὑπῆρξε. Δέν τό εὔχομαι, οὔτε κι Ἐσύ τό εὔχεσαι, Κύριε, νά εἶναι τό μέλλον ἡ ἐπανάληψη τοῦ παρελθόντος. Ἄς συμβοῦν ἐκεῖνα πού ποτέ προηγουμένως δέν ἔχουν παρουσιαστεῖ. Ὁ ἥλιος δέν θά ἄξιζε καί πολλά, ἄν τά μόνα πού ἐποπτεύει εἶναι ἐπαναλήψεις.
Τά χιλιοπατημένα μονοπάτια παραπλανοῦν τόν ὁδοιπόρο. Τό χῶμα πορεύθηκε πάνω στή γῆ γιά μακρύ καιρό. Οἱ ἐπίγειες διαδρομές ἔχουν γίνει πληκτικές, γιατί ἔχουν περπατηθεῖ πάλι καί πάλι ἀπό γενεά σέ γενεά σέ ὅλο τό μῆκος τοῦ χρόνου. Ἀπάλειψε, Κύριε, ὅλες τίς ἀναμνήσεις μου, ἐκτός ἀπό μία.
Μιά μοναδική ἀνάμνηση Σοῦ ζητῶ νά μήν ἀπαλείψεις, τουναντίον, νά τήν ἐνισχύσεις ἐντός μου. Ὄχι μόνον μήν τήν ἀπαλείψεις, μά στό ἔπακρο νά ἰσχυροποιήσεις στή συνείδησή μου …τήν δική Σου ἀνάμνηση.
[Πρώτη δημοσίευση στό ἠλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Jacek Yerka.]
