Θέλω να σε χτυπήσω. Πώς τολμάς και με πλησιάζεις; Μη μ’ αγγίζεις! Μη μου βγάζεις τα ρούχα! Θέλω να σου χιμήξω. Θέλω να σου βγάλω τα μάτια. Πώς τολμάς να με βλέπεις γυμνή και μάλιστα τώρα; Σταμάτα! Μη με δέρνεις! Με γδέρνεις! Δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ; Είναι ανάγκη να σου μιλήσω για να σταματήσεις; Αφού δεν μπορώ πια να μιλάω. Δεν καταλαβαίνω τι μου λες. Ποια είναι η γλώσσα σου; Το ξέρω, σ’ έχουν πληρώσει. Τους βλέπω που σου δίνουν λεφτά. Πόσα σου δίνουν για να με ξεκάνεις; Πες μου τι θέλουν; Θέλουν ν’ απαλλαγούν από μένα, ε; Θέλουν το σπίτι μου, τα λεφτά, τη σύνταξή μου. Αυτοί σ’ έβαλαν να το κάνεις. Είμαι σίγουρη πως με δηλητηριάζεις με το φαΐ σου. Σιγά σιγά. Θέλω να το φτύσω, αλλά πεινάω τόσο. Ξέρω πως αν δεν πεθάνω από το δηλητήριο, θα πεθάνω απ’ την πείνα. Ευτυχώς, με το φαΐ σου με δηλητηριάζεις σιγά σιγά. Θέλω να πάψεις να δουλεύεις γι’ αυτούς. Εγώ θα σε πληρώνω. Εγώ, τ’ ακούς; Όμως, όμως δεν έχω λεφτά. Πού, πού βρίσκει κανείς λεφτά; Το ’χω ξεχάσει. Τι κάνεις; Σταμάτα, απόβρασμα! Πώς τολμάς να χώνεις το σφουγγάρι τόσο βαθιά στον κώλο μου; Θα σε καταγγείλω στο αλλοδαπών. Είσαι ξένη. Δεν έχεις άδεια. Αποκλείεται να έχεις άδεια. Μέσα. Θα σε κλείσουν μέσα. Θα σε κλείσω μέσα. Εγώ. Εγώ, τ’ ακούς; Πού πας; Βγάλε τα κάγκελα απ’ το κρεβάτι! Μη φεύγεις! Σε παρακαλώ! Μη! Τι θα γίνει αν πεθάνω τη νύχτα; Μη φεύγεις, κάθαρμα! Σε χρειάζομαι. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Σε θέλω. Σε θέλω. Μόνο εσένα. Σε παρακαλώ. Σε θέλω. Σε θέλω. Σε θέλω, αποκλειστικά.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Leon Spilliaert.]
