Συντηρητισμός και προοδευτισμός
Υπάρχουν δύο μεγάλες γενικές κατηγορίες προσωπείων. Η κατηγορία του συντηρητισμού και η κατηγορία του προοδευτισμού. Τα συντηρητικά προσωπεία ξεσκεπάζονται πολύ εύκολα. Τα προοδευτικά αντίθετα αποκαλύπτονται πολύ δυσκολότερα.
***
Αγάμητοι και γαμημένοι
Στην εκκλησία σήμερα του 21ου αιώνα εξακολουθούν να υφίστανται δύο αλληλοφθονούμενες κατηγορίες «πιστών», που προσπαθούν να κλέψουν η μία από την άλλη τα πνευματικά πρωτεία. Οι αγάμητοι και οι γαμημένοι. Οι αγάμητοι, που ταυτίζονται συνήθως με τους πιο συντηρητικούς, θεωρούν τους εαυτούς τους ηθικά ανώτερους από τους γαμημένους και ενίοτε ανομολόγητα τους ζηλεύουν. Οι γαμημένοι, επίσης, θεωρούν τους εαυτούς τους πιο ανοικτόμυαλους, πιο προοδευτικούς από τους αγάμητους, αν και μέσα τους, το γνωρίζουν, είναι βαθιά νυχτωμένοι και τυφλωμένοι.
Στην εκκλησία σήμερα του 21ου αιώνα, που βρίθει από αγάμητους και γαμημένους, δεν υπάρχουν ερωτευμένοι.
***
Ο κατά το γράμμα του νόμου χριστιανός
Ο κατά το γράμμα του νόμου χριστιανός δεν έχει σώμα ούτε για ν’ αγαπήσει ούτε για ν’ αμαρτήσει. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να είναι αληθινός.
***
Είμαι ερωτευμένος σημαίνει…
Είμαι ερωτευμένος σημαίνει ότι μέσα μου δεν υφίσταται κανένας δυϊσμός, καμιά διάσπαση. Σημαίνει ότι είμαι ένας ακέραιος άνθρωπος που ανήκει ολοκληρωτικά στον άλλο και στο Θεό.
***
Κεφάλαια απελπισμένα για τον έρωτα
Έρωτας είναι το σώμα του άλλου να σου γίνεται αναγκαίο ως αγάπη. Καθώς προορισμός του σώματος είναι να γίνει αγάπη: να υπάρχει για τον άλλο και για το Θεό.
Οποιαδήποτε άλλη αντίληψη για το ανθρώπινο σώμα και για τον ανθρώπινο έρωτα είναι θάνατος.
Ο έρωτας μεταξύ των δύο φύλων καταχρηστικά λέγεται έρωτας όταν περιορίζεται στην διείσδυση του αντρικού γεννητικού μορίου στο αντίστοιχο γυναικείο.
Το άγγιγμα είναι εκείνο που κάνει τους εραστές. Το άγγιγμα που ψηλαφά στο ανθρώπινο κορμί ευλαβικά την ίδια την ψυχή και επιτρέπει στον άνδρα και τη γυναίκα να υπάρχουν ως φως ο ένας μέσα στον άλλο.
Οι εραστές δίνουν αληθινά το σώμα τους ο ένας στον άλλο, μάλλον δίνονται ο ένας στον άλλο, όχι μόνο όταν ολοκληρώνουν τη φυσική πράξη της συνουσίας ‒ίσως πολλές φορές καθόλου τότε‒ αλλά όταν με τη σωματική τους επαφή ‒που μπορεί να είναι η απλή ένωση των χεριών, ένα τρυφερό βλέμμα, ένα φιλί – φωτίζεται και πληρώνεται η ψυχή τους.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Jonas Bendiksen.]
