Μέσα στα πολλά φώτα
στην πολυκοσμία
σκορπίζεις την ψυχή σου
τεμαχίζεις το είναι σου
κι έτσι νομίζεις πως ζεις.
Μάταια προσδοκάς έναν άνθρωπο
να ταιριάζουν τα χνώτα σας
είναι ψεύτικα τα χαμόγελα
οι αγκαλιές υποκριτικές
οι βάρκες είναι πλαστικές
το ταξίδι ανέφικτο.
Είναι η ώρα να φύγεις από κει
αλλού είναι η θέση σου
αφού μπορείς και δημιουργείς
να ο δρόμος σου
πέταξε τα βαρίδια
και βάδισε
στη λεωφόρο του φωτός.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
