ΣΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ
Ι
Αυτό το κύμα
πάντα κάτι φέρνει
πάντα κάτι παίρνει
πάντα θα ’ρχεται.
ΙΙ
Μαζί με στίχους
το μυαλό ξεβράζει στο χαρτί
τους τρέχοντες λογαριασμούς
τα βυθισμένα μου καράβια
τις πνιγμένες μνήμες.
ΙΙΙ
Κοιμάται ο γίγαντας
κάτω από βότσαλα και βράχους.
Ακούει τα κύματα
που νανουρίζουν τους καημούς.
Γυρεύει δύναμη
για να ξυπνήσει το κορμί του.
Ακούει τα κύματα
που νανουρίζουν και κοιμάται.
ΙV
Κολυμπούσε γυμνός
κοιτώντας αδιάφορα
στο γιαλό άλλοι κάπνιζαν
άλλοι έκτιζαν κάστρα
κι η ασάλευτη θάλασσα
με αόρατα κύματα
διαπερνούσε κρυφά το κορμί
για να κλέψει τον λίγο πηλό του.
Θεέ μου! πώς θα μπορέσει να ζήσει!
όλοι έχουμε ανάγκη έστω λίγο πηλό.
V
Τα χρόνια μου ξεράθηκαν στον ήλιο
έγιναν πέτρες έγιναν στεριές
ήπιαν το κύμα βράχηκαν
διαλύθηκαν σε διάσπαρτα κομμάτια
και ταξιδεύουν με τον άνεμο
σαν πειρατές στην απλωμένη θάλασσα
κι εξαφανίζονται σε μια στιγμή
σαν τη σκιά της άμμου
για πάντα.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Remo Daut.]