μετάφραση: Ούρσουλα Φωσκόλου
Εκείνα τα χρόνια, θα πουν, χάσαμε το νόημα
του εμείς, του εσύ
βρεθήκαμε
ελαττωμένοι στο εγώ
κι όλα γύρω έγιναν
χαζά, ειρωνικά, απαίσια:
προσπαθούσαμε να ζήσουμε μια προσωπική ζωή
και ναι, τούτη ήταν η μόνη ζωή
της οποίας μπορούσαμε να είμαστε μάρτυρες
Όμως τα μεγάλα μαύρα πουλιά της ιστορίας έκρωξαν και βούτηξαν
κατευθείαν στο προσωπικό μας κλίμα
Αλλού κατευθύνονταν, όμως ράμφη και φτερούγες τα οδήγησαν
κατά μήκος μιας ακτής, μες απ’ τα κουρέλια της ομίχλης
όπου εμείς στεκόμασταν, φωνάζοντας εγώ
