Σύλβια
φεγγάρι μοναδικά όμορφο
γυναίκα απατημένη
δεν στέκομαι στην απονενοημένη σου πράξη
ούτε στο νεκρό παραμορφωμένο σώμα
που αντίκρισαν οι αστυνομικοί εκείνη την ημέρα
καθώς
στοχάζομαι ότι
κανένας δημιουργός
και κανένα ποίημα
‒έμψυχο ποίημα εννοώ‒
δε μπορούν να ζήσουν χωρισμένοι
καθώς σε φαντάζομαι
φεγγάρι μοναδικά όμορφο
να σηκώνεσαι
και ν’ ανοίγεις την πόρτα
του περίκλειστου δωματίου
για να ξυπνήσεις
με τη μητρική
τη γνώριμη πνοή
τα παιδιά σου
που, καθώς λένε,
είχες φροντίσει
‒πρόχειρα και απελπισμένα‒
να προφυλάξεις
από τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις
Αθήνα, 1 Ιουλίου
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
