δ΄
Μπουκιὲς σκοτάδι
Στὸ στόμα μου χώνω τὰ
Μαῦρα μαλλιά σου
μγ΄
Ἔχεις ἀργήσει
Ἀπ’ τὸ ματάκι κοιτῶ
Κι ὅλα μοῦ φταῖνε
μδ΄
Μεσημεράκι
Σ’ ἕνα μικρὸ σύννεφο
Ἔχεις σκαλώσει
νγ΄
Ἔτσι ὅπως ἦρθε
Πῆγε χωρὶς ἐσένα
Τὸ Καλοκαίρι
[Ἀπό τή συλλογή σάν-χάι-κού Εἰκόνες ἀπό μιά νέα (α’ ἔκδοση 1989), πού μόλις ἐπανακυκλοφόρησε συμπληρωμένη ἀπό τίς ἐκδ. Gutenberg. Ξυλογραφία τοῦ Félix Vallotton (1865-1925).]
