Μετάφραση: Στάθης Ιντζές
ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑ
εν τέλει,
όταν βρεθώ πάνω στις ράγες
τρένων που δεν σταματούν,
ταξιδιωτών
που κοιτάζουν δίχως να μου πουν αντίο
με τα χέρια
θα έχω φτάσει
στο σημείο που πάντοτε βρισκόμουν•
στο ξυπόλητο παιδί που στοχάζεται την απόσταση
τρέμοντας στην παραλία
στο χείλος της ζωής,
στην τεφροδόχο της ελπίδας.
εν τέλει, όταν η γύμνια σηματοδοτήσει
πάλι την αρχή
θα ζητήσει να πεθάνω όπως πεθαίνουν οι ζητιάνοι•
παρασύροντας τη μοναξιά του κόσμου
στα άδεια χέρια τους.
ΣΗΜΑΔΙΑ
σε κάποια ανάμνηση
(πιο μακριά από τη μνήμη γι’ αυτό
αλησμόνητη)
ανθίζει ένα τριαντάφυλλο.
μετά η ζωή
ο ήλιος πάνω στις στάχτες, ο οίκτος του,
το ψέμμα
και το ψωμί που αφήνουμε δαγκωμένο•
το κενό της κάθε μέρας
με το σημάδι ενός κατάδικου πάνω στον τοίχο
της ελπίδας του.
ζωή τη ζωή, πέταλο το πέταλο,
ποτέ, πάντα, το τριαντάφυλλο.
[Ούγκο Μουχίκα, Ποιήματα, εκδ. Θράκα, 2015. Φωτογραφία: Paul Schutzer Jan.]
