Στις καφετέριες…
γκαρσόνες-ιέρειες
κι αναμμένες οθόνες
δήθεν ξορκίζουν μοναξιές.
***
Ίδια τοπία απελπισίας
σε κάθε συναναστροφή:
κινήσεις, εκφράσεις, θεατρινισμοί
πληθυντικοί ευγενείας…
***
T’ άγαλμα με το δίκοχο
(απόπατος περιστεριών)
ηλίθια ρεμβάζει σε πλατεία
κι ένας κοπρίτης
γλύφεται σχολαστικά…
ενώ διαπεραστικά στριγκλίζουν
φρένα λεωφορείου
που μόλις έχω χάσει.
***
Άλλη μια νύχτα, δες την, πέταξε!
και δώστου φεύγει…
Για την ψευτιά μισοχαμογελά
το χάραμα.
