Πλεῖον παντός πράγματος θάλπωμεν τήν ἐλευθερίαν
Αρμενόπουλος
Γύρισε από το ξερονήσι. Μα κι εδώ στην πόλη,
πάλι κάτω από το βλέμμα του βασανιστή
πάλι μέσα στη σιωπή της φαμελιάς του.
Η στερημένη μάνα, το γυμνό παιδί
η βουρκωμένη εχθρική γυναίκα –όλα τον διώχνουν.
Αυτός εκεί στην άκρη σα δαρμένος σκύλος
να πολεμάει την ερημιά
περιδιαβάζοντας στα μέσα του
ξεκουκίζοντας διαρκώς μηχανικά
τον ίδιο ωραίο πέτρινο εαυτό του.
Πειραιάς, 13.8.1974
[Από τα Ποιήματα, τόμ. Β΄, Αθήνα 1988. Το έργο είναι του Δημήτρη Μυταρά.]
