Μετάφραση: Χριστίνα Λιναρδάκη-Ανδρέας Πιτσιλλίδης
ΚΑΔΡΑ
Ο τοίχος εξαφανίζεται
όταν κρεμάς ένα κάδρο πάνω του.
Σπίτι είναι εκεί που τα κάδρα περιβάλλουν την ουσία μας.
Τα κάδρα είναι παράθυρα
που ανοίγουν προς τα μέσα στο τοπίο του νου.
Είναι εσοχές
όπου χωμάτινες λάμπες καίνε, θυμίζοντας –
ένα μικρό χεράκι που βάζει άσπρους βώλους πίσω στη θέση τους,
ένα μελανοδοχείο, ένα μολύβι μασημένο μέχρι την άκρη,
ένα φθαρμένο κουμπί που κόπηκε από βυσσινί πουκάμισο
φορεμένο χρόνια πριν
έναν μικρό καθρέφτη με άπειρες αντανακλάσεις.
Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Ο πατέρας συνήθιζε να μου λέει δείχνοντας τον τοίχο
εκεί έκρυψα την εφημερίδα Lal Dhandora τον Κόκκινο Αγγελιοφόρο
με τα ποιήματά μου
χάθηκαν όλα πια
πολτοποιήθηκαν με τον ήλιο και τις βροχές
μισούσε να καίει τις λέξεις τις τυπωμένες στο χαρτί
από φόβο για την αστυνομία
που δεν ήρθε ποτέ
ο πατέρας πήγε εξορία
με τις βροχές ο τοίχος κατέρρευσε
κληρονόμησα τον τοίχο ακόμη όρθιο στο μυαλό μου
μέσα του οι φόβοι τα μυστικά και τα όνειρα είναι θαμμένα με ασφάλεια
ο ήλιος και το νερό της βροχής δεν μπορούν να βλάψουν
τις λέξεις τις τυπωμένες στο χαρτί.
[Από τη συλλογή του Άμαρτζιν Τσάνταν Φόρεσέ με, επιλογή-μετάφραση: Χριστίνα Λιναρδάκη-Ανδρέας Πιτσιλλίδης, εισαγωγή: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Μανδραγόρας, Αθήνα 2014.]
