Άσε με να κρατήσω τα μάτια κλειστά
τώρα που η βάρκα μας σχίζει το νερό
άσε με να κρατήσω τα μάτια κλειστά
μη μου ζητάς να κοιτάξω τριγύρω
– ας βγάζουν οι άλλοι
οι ξένοι
οι τουρίστες
φωτογραφίες –
άσε με να κρατήσω τα μάτια κλειστά
και παραμέρισε
κλείσε τα μάτια σου κι εσύ
συντρόφεψέ με
τώρα που η πλώρη μας σχίζει τον αφρό
τώρα που η αύρα της θάλασσας
χαϊδεύει τα πρόσωπα μας
τώρα που η αύρα της θάλασσας
φυσάει
θαρρείς
μέσα κι έξω
από την ψυχή μας
τώρα που η πνοή του Θεού
τώρα που ο λεύτερος ανασασμός Του
πλημμυρίζει το στήθος μας
ας κλείσουμε για λίγο τα μάτια
προσπερνώντας
όλες τις μορφές
που οι άλλοι
με αγωνία προσπαθούν
να συγκρατήσουν
όλες τις μορφές
που διαλύονται μέσα στο νερό
ας κλείσουμε για λίγο τα μάτια
και θα δούμε
– πίστεψέ με –
ν’αναδύεται εμπρός μας
ό,τι αγαπήσαμε
ό,τι προσπεράσαμε
ό,τι χάθηκε μέσα στο νερό
ας κλείσουμε για λίγο τα μάτια
ας παραμερίσουμε έστω για λίγο
ο ένας τον άλλο
κι όλους τους άλλους
που σπεύδουν
ν’απαθανατίσουν τις στιγμές
– έχοντας κιόλας οι ίδιοι πεθάνει –
ας κλείσουμε για λίγο τα μάτια
τώρα που η βάρκα μας σχίζει το νερό
τώρα που η αύρα της θάλασσας
χαϊδεύει τα πρόσωπα μας
ας νιώσουμε για λίγο
άνθρωποι επιτέλους
αληθινοί
λεύτεροι
εδώ
στην επιφάνεια της θάλασσας
στο μεθόριο
της γης και του ουρανού
Αθήνα, 23 Ιανουαρίου 2015
