Η Ούλε δεν βγαίνει από το σπίτι. Είναι ακάθαρτη. Σήμερα είναι Παρασκευή. Περιμένουμε τον Πάστορα. Τα μάτια του λάμπουν, είναι πολύ ψηλός, οι μπότες του στάζουν, μέσα στο μικρό μας καλύβι φαντάζει θεόρατος. Φέρνει μαζί το κρύο. Κρύβομαι σε μία γωνία γιατί τον φοβάμαι. Ζητά να μείνει μόνος με την Ούλε. Η μαμά προσπαθεί να τον εμποδίσει. Είναι αδιάθετη του λέει. Όμως ο Πάστορας σχηματίζει το σημάδι του σταυρού με ένα κερί στο ταβάνι μας. Πρέπει Άνυα, της λέει. Κάνε κουράγιο. Θα φύγει ο δαίμονας από μέσα της. Κρατάει στο χέρι του την Αγία Γραφή. Η Ούλε έχει έναν δαίμονα μέσα της. Είναι κάτι σαν μαύρο πουλί. Όταν την καβαλάει, την ξεσκίζει με τα πελώρια νύχια του. Ύστερα η Ούλε κάθεται σε μία γωνία, τα μάτια της γυαλίζουν και κόβει λίγο λίγο τα χέρια της. Το φρέαρ στην αυλή γεμίζει αίμα.
Όταν φεύγει ο Πάστορας, βλέπω ματωμένα ίχνη στο χιόνι.
Άννα Δενδρινού
[Με αφορμή τον διαγωνισμό μικροδιηγήματος, γνωστοί συγγραφείς μάς στέλνουν και δικά τους κείμενα ζητώντας να μείνουν εκτός συναγωνισμού, προκειμένου να μη στερήσουν τη βράβευση από νεότερους συναδέλφους τους. Τα διηγήματα αυτά δημοσιεύονται για την ώρα με ψευδώνυμο, τα ονόματα των συγγραφέων τους όμως θα αποκαλυφθούν μαζί με τα αποτελέσματα. Υπενθυμίζουμε ότι μπορείτε να αποστείλετε τα δικά σας μικροδιηγήματα έως τις 8 Δεκεμβρίου. Ήδη οι συμμετοχές είναι αρκετές!]
