Της νύχτας και του ανέμου Federico
García Lorca, πέφτει π έ ν τ ε η ώρα.
Τ’ άλογο πάει μιαν άδεια νεκροφόρα•
στ’ αλώνι πολεμά ταύρος με λύκο.
Σε παίρνει η δημοσιά, για να σε βγάλει
κει που η αστραπή κλωσσάει την αστραπή της.
Του φεγγαριού το πέταλο, μαγνήτης,
σέρνει το ματωμένο σου κεφάλι
κουρέλια φασκιωμένο της παντιέρας.
Φυσάει σκοτεινού θανάτου αέρας –
και πού να είν’ εκείνο τ’ άσπρο σάλι
που σού ’ριξε, όταν σ’ έπαιρναν, η νύφη;
Σκυλί τρελό τα κόκαλά του γλείφει
και σ’ άλλον κόσμο αρχίζει καρναβάλι.
[Περιλαμβάνεται στη συλλογή του Χρήστου Μπράβου (1947-1987) Μετά τα μυθικά (1996), πρώτη δημοσίευση 1986. Δημοσιεύεται με αφορμή την επέτειο δολοφονίας του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, σαν σήμερα, 19 Αυγούστου 1936 (ο Ίαν Γκίμπσον, βιογράφος αλλά όχι πάντα αξιόπιστος μελετητής του Λόρκα, αναφέρει ως πιθανή ημερομηνία το πρωινό της 18ης Αυγούστου). Στη φωτογραφία ο Λόρκα στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης το 1934, δυο χρόνια πριν τον θάνατό του.]
