Τις δύσκολες ώρες μας
τραγουδάμε ένα τραγούδι παρηγοριάς
μας το ’μαθε η μάνα μας
σαν ήμασταν μικρά
να φύγουν τα σκοτάδια
κι οι καλικάντζαροι
το λέμε και παίρνουμε κουράγιο
όταν νιώθουμε
πόσο μόνοι είμαστε
στο κάθε τι
στον έρωτα, την αρρώστια
το θάνατο
οι άνθρωποι τριγύρω
απλά υπάρχουν
ακόμα κι οι άνθρωποι μας
μας κοιτούν με συγκατάβαση
μα είναι για λίγο
σύντομα το μυαλό τους
θα γεμίσει
με δικούς τους φόβους
βλέψεις, επιθυμίες
κι εμείς μένουμε να τραγουδάμε
εκείνο το τραγούδι
που μας έμαθε η μάνα μας
σαν ήμασταν παιδιά.
[Πρώτη δημοσίευση. Ο πίνακας είναι του Kuzma Petrov-Vodkin (1878-1938).]
