Θα ’ρθει μια μέρα, θα το δεις
Θα ‘ρθει μια μέρα, θα το δεις
Θα πέσει ο Χριστός με το σταυρό του
Κι όλο το πάθος, και το αίμα, και τους ήλους
Καταμεσίς στη μαύρη άσφαλτο θα καρφωθεί
Μες στον αναίσχυντο μηχανικό βρυγμό
της πουλημένης πολιτείας
Και μες στον άσπλαχνο εμπαιγμό
του κουρδισμένου πλήθους
Σ’ το λέω, θα στραφεί ξανά
πυξίδα να τοξεύσει
Την άδικη του μίσους εξουσία
Μα πάλι
Μόνο οι γάτες θα σαστίσουν και τ’ αδέσποτα σκυλιά
Με το μεγάλο θαύμα
Πιο πέρα εγώ, εσύ, κι αυτοί
αλύτρωτοι θα κυνηγιόμαστε
Σ’ ένα κρεββάτι εφιαλτικό
Απομετρώντας μες στο δαιμόνιο ύπνο μας
Φανάρια
Ρολόγια
Αποδείξεις
Κι ακάλυπτους λογαριασμούς
Αγάπης
[Πρώτη δημοσίευση. Η φωτογραφία είναι του Isaac Cordal.]
