frear

Τρία ποιήματα – του Χρήστου Κατρούτσου

Η μοναξιά μου έλος

Και πού και πού ένας ερωδιός
Την επισκέπτεται για να τραφεί
Από τα λίγα ψάρια που απομείνανε.
Η μοναξιά παχύρευστη
Και έτσι, τα ψάρια έχουνε σχήμα κυβικό
Δεν κολυμπούν συχνά
Δεν τους χρειάζεται ουρά να έχουν καν.
Τους κύβους αλιεύω
Και χτίζω έναν τοίχο
Μη γίνεται η μοναξιά περίβλεπτη
Και μείνω έν΄ απροστάτευτο σε άνεμο καλάμι.
Με κάθε μαεστρία το ωμέγα μου αλφάδιαζα
Αφού, του οικοδόμου ήμουν ο ανέστιος γιος
Μα ευτυχώς, τα ψάρια που ήταν λιγοστά
Αφήνοντας στον τοίχο ένα κενό
Σαν να του κρέμασα παράθυρο

Οι πιγκουίνοι

Την καθημερινή μας προσευχή
της ζεστασιάς που θ΄ ανταλλάξουμε
υπό τη σκέπη γλώσσας πύρινης τελούμε.
Μας λένε πιγκουίνους,
πουλιά που δεν ποθήσανε τον κυανό λωτό
κι ευλαβικά θα κρύψουμε την κεφαλή
σκυφτοί στον άνεμο που απειλεί.
Και ένα φτερό στην άγνοιά του γίναμε
που διασχίζει το απέραντο κοντόθωρο
και βήμα κωμικό συχνά φορούμε
μην κι ολισθαίνουμε
στο παγωμένο λείο του καιρού.
Ενίοτε, στην προσευχή δεχόμαστε και τίγρη
φυλακισμένη μες τις ρίγες της
που ‘ναι μια μνήμη σάρκινη από μεγάλο εγκλεισμό
για οποιονδήποτε σαλό εδώ.
Δεν έχει άνεμο να γίνει ρήμα
αν λιώσει η έκτη τούτη μέρα,
δε θα γλιστράμε από τη σήραγγα του χαμογέλου
στη φωταψία της καρδιάς.
Όμως, εδώ, στην έκτη ακόμη μέρα που ‘χει χαρτί
κι οθόνη ολισθηρή
δε θα εξαιρεθούν οι λέξεις
και σαν εμάς θα κρώζουν
αρκεί στο τέλος τους και στην αρχή
αλάτι μες την πίστη μη ριχτεί
Και όλα μπορούν να συμβούν.

Ευλογία αφασίας

Ίσως, να είναι και ευλογία
που δε γνωρίζουμε τη γλώσσα
του αηδονιού, του δελφινιού, της λεύκας
και από τις ρίζες κάτω της
πλασμάτων που ασθμαίνουν.
Θα αξιώναμε να μην τελειώνει το κελάηδημα
ως ο παλμός τ΄ αηδονιού να εκραγεί.
Θα χάνοταν από δελφίνι δροσερό χαμόγελο
σε χάχανα στις θλιβερές δεξαμενες.
Θα λέγαμε στα φύλλα να σωπάσουν
στο φύσημα του ανέμου
μην και σκορπίσει η δάσκια σκέψη μας.
Επιβολή ακόμη και στα τρωκτικά
να κλείσουνε τις τρύπες τους
να σκάβουμε πορφύρα απ’ το χώμα.
Δεν μας αξίζει μήτε και ψέλλισμα της φύσης
μόνο ν΄αποθέτουμε οι λιγοστοί
τα δάκρυα στη θάλασσα
που φέρει το τραγούδι φάλαινας
ενώ, θρηνεί το ρόγχο της γαλήνης.

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη

%d bloggers like this: