Θέλω να σας το πω
μα πώς να αρχίσω –
πώς τ’ όνομα απ’ ασήμι
να δικαιολογήσω;
Λοιπόν, είναι καιρός
ν’ ακούσετε την αλήθεια για εμένα:
μαγεύομαι από παπαρούνες,
γαλαξίες κι άστρα
κι από στίχους ποιητών
που πάνε κόντρα στα ήθη των καιρών
κι επιθυμώ από καρδιάς να σας τους γνωρίσω.
Αδιάφορη μ’ αφήνουν τα τερτίπια των ρεαλιστών.
Προτιμώ –εννοείται– την τρέλα των σουρεαλιστών
Κι από ζωγραφική γουστάρω τον Σαγκάλ,
ακριβώς επειδή οι φιγούρες του πετάν.
Άργησα πολύ να μάθω –ομολογώ–
πώς να βράζω
ή πώς να τηγανίζω έν’ αυγό!
Είναι όμως, άραγε, τόσο μεμπτό αυτό;
Χάνομαι μέσα στα βιβλία κάθε μέρα,
κάνω δοκιμές συνέχεια στο χαρτί.
Κι έχω την αίσθηση συχνά πως
εγώ μοιάζω με μια ηρωίδα
βγαλμένη από έργο του Σουρή.
Γοητεύομαι ακόμα απ’ ό,τι θαυμαστό,
αναζητώ συνέχεια τις πτυχές μου
τις κρυμμένες για να βρω.
Γράφω βιβλία βάζοντας ψυχή,
πιστεύω πως μέσα σε κάθε τέλος
βρίσκεται μια νέα αρχή.
Στίχο το στίχο παίζω
με πολλές αβεβαιότητες εγώ.
Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα
της ποίησης, θαρρώ!
Όμως μια βεβαιότητα έχω μονάχα.
Ναι μία!
Είναι μέσα στην φύση μου,
και δεν θα τ’ αρνηθώ –
γι’ αυτό νιώθω, κιόλας
και την ειλικρινή ανάγκη
να σας αποκαλυφθώ!
Πώς θα μ’ αγαπήσετε αν δεν αποδομηθώ;
Πώς θα με λατρέψετε αν δεν απογυμνωθώ
Πώς θα καταλάβετε γιατί θέλω την τέχνη της Ποιήσεως
επ’ αόριστον να υπηρετώ;
Διαβάστε λοιπόν αυτό το ποίημα
και κάντε δρόμο να διαβώ!
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Mehmet Tayfun Şeker. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου πέμπτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
