Αγγελικά θα γίνουν όλα. Ένα κλωνάρι σου φιλήσυχο θα με προδώσει. Έξω έχει φεγγάρι, ώρα να ξεμπερδεύουμε με τα τοπία και τους ίσκιους Οι συνθήκες απαιτούν σημάδια. Δωμάτια με παράθυρα ανοιχτά, αυτόν τον στίβο ξέρω εγώ, δέρας σεσημασμένον, με ψέματα ξέφρενα, ιερά, πώς νομίζεις κερδίζω το ψωμί μου
Δεν χωράμε κάθε μέρα σε θεούς ούτε σε εμάς εκείνοι
Ιδού ο ανθός, η μέρα στα δύο να κοπεί, τα μέταλλα στο στήθος μαχαίρι να κοπούνε, ιδού ο ανθός, ένα τσαφ που απλώνεται αχνίζει, μιά διεγερμένη άνοιξη που φάλτσα ξεφωνίζει, μιά διεγερμένη σου άνοιξη που μ’ έχει καταφάει
Ω! διαλάμπεις καρωτίδα
Τι σκάγια στο λαιμό μια τέτοια ανθοφορία
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου τέταρτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
