Αντικριστοί καθρέφτες
– αντανακλούν τους φόβους μου
κι όλες τις γενναίες μου πράξεις
πληρωμένες ακριβά με απώλειες
– στο όνομα της αρετής.
Δε μ’ έσωσαν τα όνειρα
ούτε και οι ελπίδες μου
– μια διαρκής περιδίνηση η ζωή μου
γύρω από το αέναο συμπαντικό σινιάλο.
Έζησα χρόνια μέσα σε θάλπος
– μα τώρα έχω φύγει.
Προχωρώ σιωπηλά
σ’ αχάραγο μονοπάτι
– μέχρι να συναντήσω εκείνο το φως
που θα με οδηγήσει
στον κήπο το βαθύσκιωτο
– εκεί που παίζουν τα παιδιά
με γέλια και ξεφωνητά
κυνηγώντας τον Τρελό
– πέρα από το γκρεμό
πίσω στη νύχτα
που γεννήθηκε το χάος.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Marta Bevacqua. Δείτε τα περιεχόμενα του δωδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]