Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ
Είμαι κουρασμένος…
Έκανα συζητήσεις με τα δέντρα.
Υπέφερα την ξηρασία με τα πρόβατα.
Με τα πουλιά τραγούδησα σε δάση.
Αγάπησα τα κορίτσια στο χωριό.
Ατένισα ψηλά τον ήλιο.
Είδα τη θάλασσα.
Δούλεψα με τον κεραμέα.
Κατάπια τη σκόνη στη δημοσιά.
Είδα τους ανθούς της μελαγχολίας στον αγρό του πατέρα μου.
Είδα τον θάνατο στα μάτια του φίλου μου.
Άπλωσα το χέρι στις ψυχές των πνιγμένων.
Είμαι κουρασμένος…
❧
O ΓΕΪΤΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ
(Ο Ιρλανδός ποιητής Γουίλιαμ Μπάτλερ
Γέιτς υμνεί συχνά στους στίχους του
την επιστροφή στον επαρχιακό τόπο καταγωγής)
Δεν δέχονται το όνομα μου
οι αγροί
και τα λιβάδια στέλνουν
τη ζωή μου πίσω στις πόλεις∙
τις ρίζες τους τα δέντρα αποτραβούν,
τα ρυάκια σφαλίζουν το στόμα,
όταν πηγαίνω στο χωριό
στο μνήμα της μάνας.
Ούτε ένας να μου δώσει το σταμνί και να πει
να πιώ να το αδειάσω,
κανένας δεν ανοίγει το κρεβάτι του
για μένα.
Αν ήξεραν, πόσο
κρυώνω!
Στα δάση και
πίσω απ’ το σπίτι
με εγκαλούν για ψεύδη.
❧
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ…
Τι θα κάνω,
όταν κανένας αχυρώνας πια δεν ζητιανεύει την παρουσία μου,
όταν το άχυρο σε νοτισμένα χωριά καεί,
χωρίς να στεφανώσει τη ζωή μου;
Τι θα κάνω,
όταν μόνο στη φαντασία μου φυτρώνει το δάσος,
όταν τα ρυάκια απομείνουν άδειες, ξεπλυμένες φλέβες;
Τι θα κάνω,
όταν απ’ τα χορτάρια πια δεν φτάνει μήνυμα κανένα;
Τι θα κάνω,
όταν είμαι απ’ όλους πια λησμονημένος, απ’ όλους;
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση των μεταφράσεων στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Andrew Wyeth. Δείτε τα περιεχόμενα του δωδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
