ΑΗΡ
Τι σόι αερικό
Ο άνθρωπος˙ αφήνει στίγμα
νωρίς το πρωί βιαστικά
Ή το βράδυ,
Ή σε χρόνο ανύποπτο,
Γεμάτος φορτία διάφορα,
Μ’ ένα ψεύτικο σώμα,
Μπακάλικο
Από μνήμες, βιώματα,
Κληρονομιά από χίλιες μεριές.
Τι σόι αερικό
Ο κόσμος που
Ζει ασύλληπτος,
Όπως ο πόνος
Που κάθε μέρα κηδεύεται,
Που κάθε μέρα αντικρίζει
Την ατέλειωτη μέρα.
10.Χ.20
❧
ΒΥΘΟΣ
Ψάρια, στρείδια, πεταλίδες,
Καβούρια, αστερίες, μαλάκια,
Χταπόδια, τσούχτρες, σκορπίνες,
Αλογάκια και θηλαστικά
Τόσα αμέτρητα μάτια
Όλα αυτεξούσια,
Μα όλα ευεπίφορα
Στο ελάχιστο
Υδάτινο ρεύμα και
Στην υψηλή τάση
Της κάθε επαφής.
Πού να μπει
Κι η άνοιξη.
29.I.24
❧
ΩΡΕΣ
Τις μικρές ώρες
Αυτής της νύχτας,
Που ʼχε αέρα και ψύχρα,
Στο βύθισμα καθενός
Στον καημό του,
Έπαψε ο κόσμος
Να κλοτσάει τα μέσα,
Τον άφησες
Για το μεγάλο παρόν,
Τις μεγάλες ώρες.
25.Χ.20
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Μarta Βevacqua. Δείτε τα περιεχόμενα του δωδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
