Ποιώ ψέμματα. Διότι εν αρχή ο μύθος. Είπεν και εγένετο φως. Ως άλλος Νυμφίος στην κάψα του μεσημεριού. Κι εσείς, φλέβες μου υπέργηρες, να βγάλτε το σκασμό. Γιατί είμαι η θάλασσα. Στις γλώσσες όλες. Κρατώντας την ανάσα μου σαν δύτης.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Erik Witsoe. Δείτε τα περιεχόμενα του ενδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]