Πού πας, πες μου πού πας,
με το κεφάλι γερμένο στο τζάμι,
βαθιές σκιές στα ματόκλαδα,
ακούγοντας βαριά λαϊκά
μέσα σ’ ένα λεωφορείο του ΚΤΕΛ,
εσύ ο μοναδικός επιβάτης ‒
κάτι τρελαμένες νταλίκες στην εθνική
που πασχίζουν να βγουν απ’ τη νύχτα.
Το παλτό σου θα το διαπερνά ο βοριάς,
σε λίγο πολύ θα κρυώνεις,
έξω θα βρέχει και μέσα σου πιο πολύ,
ενώ θα ταξιδεύεις μεσάνυχτα
κι ο χειμώνας θα φέρνει χειμώνες.
Πού πας, πες μου πού πας,
χωρίς καμιά αποσκευή,
χωρίς καν εισιτήριο,
ο οδηγός σκυφτός στο τιμόνι,
«Σε πίνω στο ποτήρι μου» τραγουδά
κι έξω απ’ το κλειστό βενζινάδικο
στέκονται ο Αλήτης
κι η Αχάριστη του Τσιτσάνη
και στρίβουν τσιγάρο.
Κοιτάζεις άγρυπνος τις γραμμές στο οδόστρωμα
και τις χιλιομετρικές αποστάσεις,
τι ταξίδι αλήθεια είν’ αυτό,
χωρίς να γνωρίζεις προορισμό,
χωρίς καν μία στάση,
θα ’πρεπε κιόλας κάπου να έχεις φτάσει,
μα λες και μετακινούνται τα σύνορα,
λες και μακραίνει η χώρα
και σιγά σιγά βγαίνει απ’ τον χάρτη.
Κι εσύ ταξιδεύεις μερόνυχτα,
χαμένος σ’ ένα πέλαγος δρόμων,
με τους κρεμασμένους να αιωρούνται στα δέντρα,
με τους τάφους νωπούς
και τα σπίτια διπλά κλειδωμένα,
ενώ κατεβαίνουν απ’ τα βουνά
τσακάλια, αρκούδες και λύκοι
και δεν ακούγεται τουφεκιά,
δεν ανάβει φωτιά,
δεν χτυπάει καμπάνα.
Πού πας, πες μου πού πας,
μη μένεις άλλο έτσι αμίλητος
ενώ περνούν μπροστά σου μία μία πόλεις που ξέρεις,
Θήβα, Λαμία, Τρίκαλα, Καστοριά,
Αλεξανδρούπολη, Ξάνθη,
κάποιο καρνάγιο βυθισμένο στα μαύρα νερά,
ένα θέατρο γκρεμισμένο στον μεγάλο σεισμό,
στη σκηνή του κρώζουν πεινασμένα πουλιά
και αναζητούν τα μικρά τους.
Τι γίνονται μέσα σου
οι σκέψεις που ποτέ σου δεν λες,
πού φτερουγίζουν όσα ποτέ σου δεν έχεις ακούσει
κι ενώ αβγαταίνει το σκότος
και οι δρόμοι τυλίγονται γύρω σου,
γίνεσαι άθυρμα, μια σκιά
και τ’ ανεμόβροχο μαστιγώνει
τη νύχτα που φοράει τη νύχτα.
Πού πας,
μισό αιώνα τώρα εσωτερικός μετανάστης,
πού πας,
βουβός σ’ έναν τόπο που ξεφτίζει και σβήνει,
πού πας,
άυπνος, αλλά βυθισμένος σε νάρκη,
πού πας,
με εκατόμβες να σφαδάζουνε μέσα σου,
πού πας, πού πας,
μοναχός σου εσύ κι ο Μεγάλος Περαματάρης
που κρατά το τιμόνι
και τραγουδά μες στη νύχτα βαριά λαϊκά.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Maiko Khupatsaria. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
