ΟΠΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Έρχονται βράδια μ’ ομίχλη κι εγώ οδηγώ μέσα σ’ αυτή με μάτια κλειστά. Την εμπιστεύομαι. Ξέρει εκείνη, λέω, να διορθώνει το σκοτάδι και τη βαρύτητα. Κι εξάλλου, ένα διάλειμμα από την όραση είναι πότε πότε αναγκαίο. Σίγουρα θα υπάρχουν μάτια που αντέχουν να βυθίζονται σε ξεθυμασμένα τσέρι, που ανταγωνίζονται (και κερδίζουν) τον Πορθμό του Μαγγελάνου, που αποφεύγουν ν’ απαντούν. Είναι και το βλέμμα μια επιλογή και μια ευθύνη. Οφείλει κανείς να προσέχει πού το ρίχνει, τι κλίση φέρει, πώς σκεδάζεται από την κόρη στην καρδιά.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Bas Hordijk. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
