ΓΥΡΝΑΜΕ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ
Γυρνάμε δυστυχισμένοι
τα βράδια
Όλο μακραίνει ο δρόμος
Θερίζει το πρόσωπό μου η νύκτα
κι εσύ
Με μια παλιά ρεντιγκότα
και ένα μάλλινο καπέλο
κρατιέσαι ζεστός
πάνω σε ξεχαρβαλωμένες σούστες
και ημικύκλια
που κάνουν θόρυβο
Αδερφέ μου
Όλο μακραίνει ο δρόμος για το σπίτι
Δεν θα φθάσουμε ποτέ
❧
ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ
Ξενιτεύομαι
Όπου κι αν
ξημερώσει, όμως
παντού το χάραμα
είναι ίδιο
Τη χλωμή ώρα
πλησιάζει
το φως
Κι είναι
τα βήματα
του πατέρα μου
Στη βεράντα
Στο γραφείο
Στο καθιστικό
Με μια ρόμπα
Με ένα φλιτζάνι
στα χεριά
και τον καημό του
Ξημερώνει
νωρίτερα
Την επόμενη ημέρα
❧
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ
Στην πλατεία
δύο αγάλματα
κρατιούνται
χέρι χέρι
Το βήμα τους
φαίνεται
παράλληλο.
Στις σφιχτά δεμένες
παλάμες τους
κάθεται
ένα περιστέρι.
❧
ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
Τι είναι (;) το ενήλικο παλτό μου
Κρεμασμένο
πάνω απ’ τον τοίχο με τις ζωγραφιές
και τις κιμωλίες
Πάρα πένθος σε παιδικό δωμάτιο
Ένα παλτό κρεμασμένο
πένθος σε παιδικό δωμάτιο
❧
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Άρρωστη πόλη
απλώνεσαι απ’ άκρη
σ’ άκρη
μες στη βρομιά
την πίκρα
και τη δυστυχία
Γύμνωσες πια
Γυμνώσαμε πια
Κι οι άνθρωποι
όλοι
σαν τα φύλλα
μας τινάζει
η γη από πάνω της
σαν ένα δέντρο
που ελαφρύνει
το φθινόπωρο
⸙⸙⸙
[Τα πέντε αυτά ποιήματα αποτελούν μέρος της υπό έκδοση, δεύτερης συλλογής ποιημάτων της ποιήτριας με τίτλο Η ζωή μισοτιμής (εκδ. ΕΝΕΚΕΝ). Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Emma Amos. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
