Μετάφραση από τα Ιταλικά: Θεοδόσης Κοντάκης
Φθινοπωριάτικος κήπος (Φλωρεντία)
Στον κήπο τον φασματικό στη δαφνούλα τη βουβή
με τις πράσινες γιρλάντες
στη φθινοπωριάτικη τη γη
Ύστατος χαιρετισμός!
Σε πλαγιές ξερές κι απόκρημνες
άλικες στην κάψα την ανηλεή
μπερδεμένη σε θορύβους
βραχνούς κραυγάζει μια ζωή αλαργινή:
Στον ήλιο στέλνει τις κραυγές
που σβήνοντας ματώνουν τις βραγιές.
Γρικιέται μια φανφάρα,
υψώνεται σπαρακτικά: χάνεται το ποτάμι
μες στις χρυσές τις αμμουδιές – σιωπηλά
στέκουν αγάλματα λευκά στων γιοφυριών την κεφαλή
ανεστραμμένα: και τα πράγματα δεν υπάρχουν πια.
Και μέσ’ από σιωπή βαθιά μια χορωδία θενά πεις,
τρυφερή μεγαλοπρεπής
ανεβαίνει με λαχτάρα στο δικό μου το μπαλκόνι.
Και μ’ άρωμα δαφνένιο,
μ’ άρωμα δάφνης δριμύ που φθίνει,
ανάμεσα στ’ αγάλματα τ’ αθάνατα στο δείλι
μου φανερώνεται, παρούσα, εκείνη.
❧
Το τζαμωτό
Βραδιά θαμπή καλοκαιριού
Απ’ το ψηλό το τζαμωτό τις αχτίδες της τις χύνει
μες στον ίσκιο
στην καρδιά μου μέσ’ αφήνει τη φλογάτη της σφραγίδα.
Μα ποιος (λάμπα ανάβει στο μπαλκόνι στο ποτάμι)
ποιος
στης Γέφυρας την Παναγιά ποιος να ’ναι ποιος να ’ναι ποιος
άναψε τη λάμπα – κι είναι
στο δωμάτιο μέσα μυρωδιά σαπίλας
στο δωμάτιο μέσα κόκκινη πληγή που σβήνει.
Κουμπιά είν’ από φίλντισι τ’ αστέρια κι η βραδιά φορεί
βελούδο.
Κι αχνοτρέμει η ανέμυαλη η βραδιά: είν’ ανέμυαλη
η βραδιά και τρεμοπαίζει μα είναι
στην καρδιά της βραδιάς μέσα είναι
πάντοτες μια κόκκινη πληγή που σβήνει.
❧
La petite promenade du poète
Σε στενάκια εγώ βαδίζω
σκοτεινά και μυστηριώδη:
Πίσω απ’ τις βιτρίνες βλέπω
να θωρούν Πετράδια Ρόδα.
Απ’ τις σκάλες τις κρυφές
κάποιος πάει και πασπατεύει:
Πίσω από τζάμια π’ αντιφέγγουν, γυναικούλες
μια την άλλη κουτσομπολεύει.
Έρημο ’ναι το σοκάκι:
Ουτ’ ένα σκυλί να δεις – στη νυχτιά
κάν’ άστρο θα ’ναι από πάνω απ’ τις σκεπή,
κι είν’ η νύχτα μια εμορφιά.
Και πηγαίνω ο φτωχούλης
σε νυχτιά φανταστική,
Μα στο στόμα νιώθω μέσα σάλιου γεύση
αηδή. Μακριά απ’ τη μπόχα –
απ’ τη μπόχα παρ’ τη στράτα,
πιο ανάρια πια τα σπίτια,
και περπάτα, μακριά περπάτα.
Χλόη βρίσκω και ξαπλώνω, σαν το σκύλο
έτσι να ’μαι βρωμισμένος:
Καντάδα κάνει απ’ αλάργα
στα πατζούρια ο μεθυσμένος.
⸙⸙⸙
[Τα «Νυχτερινά» («Notturni»), επτά συνολικά ποιήματα, ανήκουν στα Ορφικά άσματα (1914), το μοναδικό βιβλίο του μεγάλου Ιταλού ποιητή Ντίνο Καμπάνα (Dino Campana, 1885-1932), που εκδόθηκε κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Πρώτη δημοσίευση των μεταφράσεων στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
