ΑΠΟΔΡΟΜΗ
Aψύς ήρθε ο έφορος στο μόλο
μου έκοψε όλους τους κάβους
χόρευαν τα κατάρτια στα κύματα
άκουσαν τα υπόγεια ρεύματα
αρμένισαν προς την ελευθερία
δεν ήταν κρουαζεριόπλοιο
αλλά πιο παλιό μοντέλο
έγιναν φτερά τα πανιά
έλαμναν στα άστρα.
Η αντιτρομοκρατική πυροβόλησε
όλους τους σωματοφύλακές μου
τον υδραυλικό τον καρδιογνώστη
τον νευρικό και τον ιδεολόγο
τον σάτυρο και τον καλλιτέχνη
τον θλιβερό θίασο των αναγκών
κι έφυγες μόνος γυμνός από σάρκα.
Ήρθε ο λογιστής και μου πήρε τα βιβλία
δε θα σου κάνω έλεγχο, αλλά κοίτα
δεν τα χρειάζεσαι πλέον, έγραψες αρκετά
αυτό το βάρος άρχισε να σε καταπιέζει
θα τα βάλω στη βιβλιοθήκη των αδιάβαστων
εκεί θα τα διάβασουν οι νεκροί, οι αγέννητοι
τόσους αναγνώστες δεν είχες ποτέ σου.
Δίπλα μου η γιατρός της γειτονιάς
μάζεψε τα συμπράγκαλα της υγείας
άκου, δεν έχεις τίποτα, απλώς βαρέθηκες
τι το θες το ρημάδι που σέρνεις, σε σέρνει
τον μπόγο από ύποπτα υλικά, ακάθαρτα υγρά
μία ζωή παιδεύομαι με βούρκους και βόθρους
ενώ εσύ λικνίζεσαι στις σφαίρες των ιδεών
δε θα ξανάρθω εδώ, γιατί δεν χρειάζεται.
Ο γητευτής του κρανίου βγήκε απ’ το καβούκι
κι άρχιζε να με παρηγορεί ως εξής: τώρα
τώρα που θα απαλλαγείς από τα βάσανα
που θα αφήσεις το σαρκίον που σε στενεύει
εσύ ο σύμπας άυλος δίχως χώμα και αίμα
κυκλώνεις το επιστητό στο εκτόπισμά του
και γεύεσαι τον πυρήνα της ουσίας του είναι
που είναι φως, τόσο φως που δεν αντέχεται.
Ήρθε ο φαύνος του απομεσήμερου
και μου πήρε τον ανδρισμό
δεν τον χρειάζεσαι πια, σου υπόσχομαι
δε θα τον δώσω μόνο σε χήρες και μοναχές
αλλά θα τον κάνω ιδέα δημιουργίας
θα είναι σημάδι του πόθου για το όμορφο
θα είναι η μαγεία του έρωτα σε άλλη κανάτα
παντού, όπως εσύ το είχες βιώσει.
Η άγγελος στα σαράντα της
εκεί που τα νιάτα χορεύουν με τα γηρατειά
με το αμίλητο νερό στο στόμα της
ξεντύθηκε δίχως περιστροφές
με πήρε στα αόρατα φτερά της
ξάπλωσε η κεφαλή σε δασόκηπους και λόχμες
στις κοιλάδες ήπιε από τις πηγές της αρχής
γύρισαν οι σκέψεις σε αισθήσεις κι αισθήματα
βυθίστηκαν στο άχρονο νυν, και αεί θα είναι.
Στο τέλος ήρθε μυθική μορφή χωρίς ηλικία
με μύριους μαστούς και λαχταριστές θηλές
αιδοία ορθάνοιχτα, άκοποι οι ομφάλιοι λώροι
και μίλησε με βαθειά αντρική φωνή:
εδώ θα γυρίσεις, στο δάσος των ωαρίων
ανώνυμος, ο καθένας, ο κανείς
με απεριόριστη θέα στις δυνατότητες
ώσπου να σε ξυπνήσει μια ηλιαχτίδα
το βλέμμα του Ευαγγελισμού που ματιάζει.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Pierre Gassin. Δείτε τα περιεχόμενα του ένατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
