Μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος
Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
Αποτέλειωσαν αυτή τη μέρα, τα πουλιά
τη φωλιά (σήμερα είναι η γιορτή της ελιάς)
από ξερά φύλλα, ρίζες, μικρά κλαδιά
αυτό στο κυπαρίσσι, τ’ άλλο στη δάφνη,
στο δάσος, εκεί που κελαρύζει το ρυάκι,
στην ασταθή σκιά κάποιου χρυσού τρέμουλου.
Και κλωσούν πάνω στα βρύα και στις λειχήνες
ατενίζοντας βουβά τον κρυστάλλινο ουρανό,
με αναπάντεχα σκιρτήματα, αν έρθει κι ακουστεί
βόμβος μέλισσας, πέταγμα σκαθαριού.
ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Τι έχουν οι καμπάνες
και χτυπούν κοντινές
και βαρούν μακρινές;
Είναι ένα ύμνος χωρίς τέλος
να τώρα από χρυσό, να τώρα από ασήμι
στις σκιές του πρωϊνού…
