Να προσπαθήσω θέλω στο εξής
να σε φιλάω με τα μάτια ανοιχτά.
Να βλέπω το ξάφνιασμά σου
όταν με το φιλί κατασπαράσσομαι.
Να προσπαθήσω θέλω
να μην προφέρω λέξεις που ταράζουν ό,τι έφτιαξες
και δε με περιέχει πλήρως,
αφού οι λέξεις μου είναι εγώ
– και τελικά για μένα τις κρατάω.
Δε θα σου πω ποτέ ξανά
«σ’ αγαπώ»
«μου έλειψες»
«αχ, πόσο…».
Θα αφεθώ ξανά σε ό,τι είσαι εσύ,
χωρίς εμένα∙
σε ό,τι είσαι εσύ,
με τον κρυμμένο μου εαυτό∙
σε ό,τι είσαι,
εσύ.
Στο νέο παιχνιδάκι μας
χαμένοι θα βγούμε και οι δυο.
Ποιος περισσότερο και ποιος λιγότερο,
τι σημασία έχει;
Το μόνο που έχει σημασία
είναι να με αντέξεις
όπως θέλω να είμαι και επιλέγεις να μην είμαι.
Τελικά.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Herbert Ploberger. Δείτε τα περιεχόμενα του όγδοου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
