Όταν βυθίζομαι στην αγκαλιά σου
νιώθω σαν Μάρτιος στο χώμα του Φλεβάρη
έρχομαι στη ζωή μου πρόωρα,
τα απαλά σου δάχτυλα κρατάν το πρόσωπο μου
κι εγώ κλείνω τα μάτια να μην δω
να μην ορίσω
να χύσω όλο τον χρόνο απ’ το ποτήρι
ετούτη μόνο τη στιγμή,
τότε μια τρυφερή βροχή ανθίζει μέσα στη ψυχή μου
γίνεται φλέβα φωτεινή κρόσσια πολύχρωμα
που ανάβουνε τη νύχτα.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του έβδομου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
