Μετάφραση από τα γερμανικά: Γιώργος Καρτάκης
Σιωπή ίσως
Το δάσος ετοιμάζεται για τη νύχτα
Αργά εκδύεται το πράσινό του
Το όνειρο ενός πουλιού υφάδι σ’ ένα σύννεφο
Ο άνεμος διηγείται πάλι για τα βράχια
Ο άνεμος λέει για μέρη που ταξίδεψε
Ίσως ετούτη τη φορά να πέσουν λέξεις, λέω
Να ξεχυθεί η επιθυμία της σάρκας με τη βροχή
Ίσως να περιπλανηθούνε προσευχές, θάνατοι
Όπως και να ‘χει, θα ανθίσει το κομμένο χέρι ενός παιδιού
Έι κόσμε, όλο και πιο μικρός γίνεσαι μέσα μας
Συνέχεια στοιβάζεται λέξεων λάσπη
στον πάτο της λίμνης
Τα πάντα χάνουν τη φωνή τους, συνεχώς
❧
Ήταν το στόμα σου
Ήταν το στόμα σου
Τοίχος γυμνός, πόρτα απαγορευμένη
Ήταν το στόμα σου
Στίχοι αγέννητοι που έφερε και άφησε εδώ
Μόνα τους άλλαξαν όψη τα κλαδιά
Κι είδα το στόμα σου ένα φύλλο χολωμένο
Ήταν το στόμα σου
Πεσμένες καρυδιές
Τους ήχους μάζεψε κι έφυγε
Ήταν το στόμα σου
Παιδί του δρόμου δικό μου, ο ουρανός που μου λείπει
Ήταν το στόμα σου
Κι ήμασταν ακόμα παιδιά, και αγαπηθήκαμε
(ανάμεσα σε δύο παιχνίδια)
⸙⸙⸙
Η Gonca Özmen γεννήθηκε το 1982 στο Μπουρντούρ (Πολυδώριο) της Νοτιοδυτικής Τουρκίας και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, όπου ζει. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει δυο βραβευμένες ποιητικές συλλογές το 2000 και 2008 αντίστοιχα.
[Πρώτη δημοσίευση των μεταφράσεων στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Saul Leiter (1923–2013). Δείτε τα περιεχόμενα του έκτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
