Πάντα τον γοήτευαν οι στάσεις.
(ίσως γιατί τον βοηθούσαν να κρατήσει αποστάσεις).
Μια στάση εδώ για το τσιγάρο,
πριν πάρει πάλι δρόμο και φευγιό,
και παρακεί για να μιλήσει,
ν’ αγγίξει,
να μυρίσει,
να θυμηθεί.
Μόνος.
Μα ήταν και κείνες οι στάσεις στη ζωή
που δεν τις πρόλαβε,
που δεν κατάφερε να βάλει χρώμα
και μιλιά
κι αισθήματα.
Είναι αυτές που θα θυμάται περισσότερο.
Με την ελπίδα πως δε χάθηκε ακόμα ο καιρός
και σύντομα θα είναι εκεί
που πριν δεν ήταν.
Μόνος.
Και θα τον περιμένουν.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Paul Delvaux. Δείτε τα περιεχόμενα του έκτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
