Επιθυμίες και πόθοι
διαβαίνουν εμπρός μου,
αγέρωχα, αβίαστα, ατέρμονα
σαν Ερινύες.
Με διώκουν.
Κι εγώ ανήμπορη
να σωθώ απ’ το κυνήγι τούτο,
τον παιγνιώδη αυτό τρόμο.
Κάθομαι σαν θεατής στις κερκίδες
–τις άπειρες του νου μου κερκίδες–
και προσδοκώ
και περιμένω
την έξοδο,
κάποιον από μηχανής θεό
τη βαθιά υπόκλιση μου
στην ορχήστρα.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Alex Katz. Δείτε τα περιεχόμενα του πέμπτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
