[Χωροχρ-ΩΜΆ]
Κοίτα καλά να τα ‘χεις με το χώρο
ο χρόνος αργά ή γρήγορα
θα σε ειρωνευτεί
(νύχτα προχτές σκαρφάλωνες
ολόισα στη σαγήνη,
πέτρα κοιλιά του μύλου
μη κατοικήσιμη
όγκος κενού
χιαστί ανεμόσκαλες
ρίχτια αδειανά
κιλίμια, μπατανίες, χράμια
χρώμα που ανάβει φωτιά
στο βλέμμα κεπέγκι
άφεγγο φως
χτισμένη τάξη
δόμοι τεφροί)
*
Χώρος η στάση·
χρόνος η απόσταση.
Δηλώνει παρουσία ύπουλα
αμολώντας κάπου στον ιστό
ένα, φερ’ ειπείν, διαλείπον
σύνδρομο υποκλοπής υποκλειδίου,
σε μετατρέπει σε
επαίτη επετείων
ικέτη και σκλάβο
σιωπών
στο τέλος
σου περνάει γλυκά
το χαλινάρι,
το αγνώμον
φίμωτρο
του χρόνου
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Henri Michaux. Δείτε τα περιεχόμενα του πέμπτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
